Cholera, de bof en een amputatie

Vandaag ben ik naar Ma Ker Thai geweest samen met Machteld (Nederlandse tropenarts). Dat is een klein vluchtelingenkamp waar sinds afgelopen weekend de verloskamer (met 2 bedden) open is gegaan en al 3 vrouwen zijn bevallen! Vandaag kwamen vrouwen vanuit het kamp voor zwangerschapscontrole en ook vrouwen met hun baby's voor checkup. De zwangeren worden allemaal gecontroleerd, onder andere op malaria en er is zelfs een mobiel echoapparaat.

























In een andere ruimte wordt voorlichting gegeven door Birmese midwives over hoe HIV zich verspreidt en hoe dit te voorkomen. Deze verloskundigen doen ook de controles en overleggen met Machteld en worden verder getraind. Hierdoor kunnen ze op een gegeven moment alles zelf, is de bedoeling...
Op een gegeven moment reed er een tractor achtig apparaat het terrein op en iedereen liep er op af... er lag een man van een jaar of 27 op, nog maar net bij bewustzijn. Zijn hartslag was niet meer te voelen bij zijn pols en met een hand op zijn borst voelde je zijn hart heeel zwakjes maar erg snel kloppen en tegelijkertijd liep letterlijk water uit zijn broek op de grond (diarree). Hij verloor dus al zijn vocht en gaat je hart heel snel kloppen om zoveel mogelijk al het bloed en vocht rond te pompen. Doordat je zoveel vocht verliest, verlies je ook allemaal stoffen (zoals zout en kalium) en dat kan je lijf niet lang volhouden en raak je in shock. Als je vervolgens niets doet ga je heel snel dood en hij was echt op het randje. We hebben hem snel een infuus gegeven om het vochtverlies te compenseren en hij moest z.s.m. naar een echt ziekenhuis, alleen zijn er geen ambulances. Dus in eerste instantie zou hij met de tractor gebracht worden door zijn familie, maar gelukkig kwam er een busje langs die hem wilde brengen. Hoe hij nou zo ziek geworden was, dat komt door het drinken van vervuild water met de cholerabacterie!! Er schijnen al meer gevallen te zijn dus een kleine outbreak. Serious business! De waterbron moet nu worden opgespoord en vervolgens bestreden met chloor.
Verder lag er op de afdeling ook een jongetje met de bof. In Nederland word je er voor ingeënt, maar hier niet. Op zich is de bof niet heel erg maar als complicaties, die vaak optreden, kan je er als jongen onvruchtbaar van raken...
Op de foto's zie je ook een klein meisje met maar 1 armpje. 4 maanden geleden was zij aan het spelen op het pad naast het huis en de buurman had een wilde beer in een kooi gevangen, als huisdier, en daar kwam ze helaas te dichtbij en hij heeft haar armpje eraf gebeten... Niet te geloven toch!

Het is niet alleen maar drama hier, alhoewel dat misschien wel zo lijkt naar wat ik schrijf, maar er zijn ook zoveel mooie dingen!
De mensen zijn zo ontzettend gelukkig met wat ze hebben en helpen elkaar met alles! Ook de midwives en nurses, die helpen elkaar met werkelijk alles! Vandaag was er reanimatieles van twee Engelse kinderartsen voor alle medical staff in Maw Ker Thai en ondanks de taalbarrière proberen degene die een beetje Engels spreken alles zo goed mogelijk te vertalen en uit te leggen naar hun collega's.

Ook is de eerste regen gevallen, werkelijk een wolkbreuk niet te geloven... Hierdoor werd de temperatuur ook iets meer aangenaam, alhoewel ik goed aan de hitte gewend geraakt ben de afgelopen dagen...
Op dezelfde foto van de regenplas is ook een stukje te zien van het nieuwe ziekenhuisje dat ze aan het bouwen zijn, het vorige ziekenhuis bestond echt alleen uit wat hout en een dak dat erg lekte, dus tijdens het regenseizoen lagen de patiënten half in de modder...

Anyway, weer genoeg meegemaakt dus vandaag!
Morgen op de office papierwerk doen en donderdag ga ik voor het eerst naar Mae La, waar ik de needs assessment zal doen!